Η έρικα (ή σουσούρα, ερίκι, πιρένι, κλαδί και άλλες τοπικές ονομασίες) είναι από τα πλέον γνωστά μελισσοτροφικά φυτά της Ελλάδας. Τα παραπάνω ονόματα της έχουν αποδωθεί από τους μελισσοκόμους της χώρας μας, και εννοούν ουσιαστικά την έρικα που ανθίζει το φθινόπωρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Erica Manipuliflora. Είναι αυτοφυές φυτό και γίνεται μικρός θάμνος (αειθαλές, μπορεί να φτάσει εως 1 μέτρο), που μπορεί να καλύψει από μικρές εως και μεγάλες εκτάσεις. Το συναντάμε στη φύση και μόνο του, αλλά και μαζί με κουμαριές (Arbutus unedo/andrachne) ή ανοιξιάτικο ρείκι (Erica arborea).
Τα άνθη της σουσούρας είναι μικρά ροζ-μωβ, και όταν ωριμάσουν παίρνουν ένα χαρακτηριστικό πορτοκαλί χρώμα. Η έρικα λοιπόν είναι ένα φυτό πολύ σημαντικό για τη μελισσοκομία, διότι η γύρη που παράγει είναι πολύ θρεπτική και κάνει πολύ δυνατά τα μελίσσια. Για αυτό το λόγο οι μελισσοκόμοι μετά τα βαμβάκια και πριν το πεύκο πάνε τα μελίσσια να γονέψουν στο ρείκι, για ένα χρονικό διάστημα μέχρι "να δώσει" ο εργάτης. Η γύρη της σουσούρας μαζί με τη γύρη της καστανιάς θεωρούνται από τους μελισσοκόμους οι κορυφαίες για την ανάπτυξη των μελισσών. Το χρώμα της γύρης είναι γκρίζο, και είναι πικρό όμως περιέχει πολλά αμινοξέα και βιταμίνες, που είναι θρεπτικά για τις νεαρές εργάτριες που την καταναλώνουν και έπειτα παράγουν βασιλικό πολτό.
Η εποχή ανθοφορίας της σουσούρας κλιμακώνεται από Αύγουστο στα πεδινά
μέχρι τον Δεκέμβριο σε κάποιες ημιορεινές περιοχές. Το φυτό έχει μεγάλη
εξάρτηση από τις φθινοπωρινές βροχές, αν βρέξει παράγει μεγάλη ποσότητα
σε γύρη και νέκταρ. Τέλος, το μέλι της σουσούρας έχει ιδιαίτερα υψηλή διατροφική αξία, έχει σκούρο χρώμα και κρυσταλλώνει γρήγορα.
Ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφή